تاثیر دی اکسید سیلسیوم بر دوام طبیعی و ریخت شناسی چندسازه چوب پلاستیک در برابر قارچ رنگین کمان (trametes versicolor)

این تحقیق با هدف بررسی تأثیر افزودن ذرات سیلیس بر دوام طبیعی و ریخت­شناسی چندسازه چوب پلاستیک در برابر قارچ رنگین کمان (trametes versicolor) انجام شد. آرد چوب با نسبت وزنی 60 درصد با پلی­پروپیلن به همراه phc 2 انیدرید مالئیک پلی­پروپیلنی مخلوط گردید. نانو و میکرو سیلیس نیز با نسبت های وزنی 0، 1، 3 و phc 5 به عنوان پرکننده مورد استفاده قرار گرفتند. فرایند اختلاط در داخل دستگاه مخلوط­کن داخلی انجام شد و نمونه­های آزمونی با استفاده از دستگاه تزریق ساخته شدند. نمونه­های آزمونی به مدت­های 8، 12 و 16 هفته در مجاورت قارچ رنگین­کمان با دمای 25 درجه سانتی­گراد و رطوبت نسبی 75 درصد مطابق با استاندارد bs 838:1961 قرار گرفتند. سپس کاهش جرم، جذب آب بلندمدت و ضریب انتشار رطوبت بر روی نمونه­ها انجام شد. برای اطمینان از تشکیل پیوند هیدروژنی بین سیلیس و آرد چوب از طیف­سنجی مادون قرمز (ftir) و برای ریخت­شناسی چندسازه­ها از میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) استفاده گردید. نتایج نشان داد که با افزایش زمان مجاورت نمونه­ها در محیط قارچ، کاهش جرم، جذب آب بلندمدت و ضریب انتشار رطوبت در چوب پلاستیک افزایش یافت، اما با افزایش سیلیس، از شدت پوسیدگی نمونه­ها کاسته شد. تأثیر نانو ذرات سیلیس بر دوام طبیعی چندسازه چوب پلاستیک بیشتر از تأثیر میکرو ذرات سیلیس بود. نتایج طیف­سنجی مادون قرمز حکایت از ایجاد پیوند هیدروژنی بین آرد چوب و سیلیس داشت. نتایج میکروسکوپ الکترونی پویشی نیز نشان داد که با افزایش مجاورت نمونه­ها با قارچ ترک­های ریز و درشتی در چندسازه ایجاد گردید اما با افزایش سیلیس از میزان این ترک­ها کاسته شد.